ალახა

1. ურმის სოლებში ამოკრული ლატანი ურმის დასამუხრუჭებლად
    

   ალახათ გვაქ დაგრეხილი წკნელი, მავთული ან ბაწარი, რო ჭალებმა აღარ გაიწიოს აქეთ-იქით და ტვირთი არ გადმოყაროს (ბერეთისა); მოქანჩული ღვლენჭია ალახა, რო ჭალები არ გადიშალოს (ქვაციხე); კოჭები რო აქეთ-იქით არ წევიდეს, ალახას ვხმაროფთ (ხვაშითი); ალახა წინა ჭალებზე აქ ურემს, ან წინა და უკანა ჭალებზე (ხრეითი).

   See also: ავლახა
2.  

   თავდაღმართში რო წევიყვანთ ურემს, ერთ თვალზე ამოვაკრამთ სოლეფში ხეს, რომელსაც ქვია ალახა (ხიდარი).

   Source: ძოწენიძე, ქეთევან. ზემოიმერული ლექსიკონი. - თბილისი, განათლება. 1974. – 22სმ. – გვ. 21-22.