ყბა

1. დიდი (ხელნა) ურმის ხელნისთავის ზედა და ქვედა ნაწილი, რაშიც გაყრილია თავტაბიკი უღლის დასამაგრებლად
    

   ზედა ყბასა და ქვედა ყბას შორის ჩაყრილია რკინის სოლი, რომელსაც თავტაპიკი ეწოდება (დილიკაური).

2. ურმის ზესადგარი ჩამოშვერილი ნაწილი, რომელიც ღერძაზე დგას
    

   ყბა აქ ურემს გაკეთებული ურმის თვალთან, ზესადგარი რო არ გაცეთეს (მოხვა).

   Synonym: სატოკავი
   Source: ძოწენიძე, ქეთევან. ზემოიმერული ლექსიკონი. - თბილისი, განათლება. 1974. – გვ. 420-421.