კრიჭის ცალ მხარეზე ჰორიზონტალურად დამაგრებულ ხის ჯოხზე დახრილად მიერთებული ხისვე ჯოხი, რომელიც ერთი ბოლოთი ეხება წისქვილის მბრუნავ ქვას. ქვას ბრუნვისას მოძრაობაში მოჰყავს სარეკელა, სარეკელას უღლის საშუალებით -
კრიჭა, რაც იწვევს მარცვლის თანაზომიერ მიწოდებას
გულაში- სარეკელაა გძელ ხეში, რომელიც ედება ლაკვარას, გაყრილი ჯოხი, რომელიც ქვას ეხება და აწესრიგეფს სიმიდის ჩამოყრას (მოხვა); სარეკელაა ხის ჯოხი, რომელსაც ერთი თავი ჯამჯამაზე აქ, მეორე – ქვაზე და წისქვილის ბრუნების დროს სიმიდს ყრის ქვაზე (ტაბაკინი); კრიჭას უერთთება ღერძი რომელზედაც დამაგრებულია ხის ფეხი – სარეკელა. სარეკელა ედება ბრუნავ ქვას, რომელიც მას ანძრემს სარეკელა კი ანძრემს კრიჭას და კრიჭიდან წამოვა მარცვალი (ზვარე).
Source: ძოწენიძე, ქეთევან. ზემოიმერული ლექსიკონი. - თბილისი, განათლება. 1974. – გვ. 333-334.
to main page 
top of page