«მობანა», «განბანა», მონათვლა:
- „დ ა ი ბ ა ნ ე საბანელსა მას სილოამისასა“ D E,—„მ ო ი ბ ა ნ ე ემბაზსა მას სილოამს“ C, ი. 9,7; „დ ა ბ ა ნ ნ ა იგინი ნაგუემისაგან“
- Շ,— „გ ა ნ ბ ა ნ ნ ა იგინი ნაგუემითა“ G, საქ. მოც. 16,33; „და ვ ი ბ ა ნ ე ნ ფერჴნი ჩემნი“ O, ქება 5,3; „დ ა ჰ ბ ა ნ ე ნ ფერჴნი
- მისნი მტუერისაგან“ მ. სწ. 173,32.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.