ჵ

1. ქართული ანბნის ბოლო, 37-ე ასო, რიცხვითი მნიშვნელობა — 10.000.
2. აჲ, ო, «ოჲ», «ეჰა»:
    

   „ჵ, რომელი აშჱნებდეს სახლსა თჳსსა“ იერემ. 22,13; „ჵ, ნათესავი ურწმუნოჲ“ მრ. 9,19; „ჵ, ჵ ივლტოდეთ ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა“ I,—„ჵ, ო ჲ ივლტოდეთ ქუეყანისაგან

   ჩრდილოჲსა“ O, ზაქ. 2,6; „ჵ, უცნობელნო გალატელნო!“ გალ. 3,1; „ჵ“ C — „ეჰა“ DE, მთ.27,40.

   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.