«დამკჳდრება»:
- „დ ა ჯ დ ა იგი მუნ“ მთ. 5,1; „რომელსა ზედა ვ ჯ ე დ ი“ Ο, ნეემ. 2,12; „საჯდომელსა ურჩულოთასა არა დ ა ჯ დ ა“ ფს. 1,1; „კარაული... რომელსა ზედა შ ჯ დ ი
- სიჭაბუკით შენითგან“ G, რიცხ. 22,30; „ჯ დ ე ს შორის ყოველსავე ადგილსა“ M,— „თქუენ შორის დ ა ე მ კ ჳ დ რ ო ს ყოველსა ადგილსა“ G, II შჯ. 23,16; „დღისი და ღამე
- აქა შ ჯ დ ი ა?“ Sin.—11,242v. „რომელსა ჯდომილ იყოს“ G, ლევიტ. 15,6. „ჯდომაჲ შენი და გამოსლვაჲ და შესლვაჲ შენი უწყი“ O, IV მფ. 19,27. „ნუ განიშორებ მას ნუცა
- სლვასა და ნუცა ჯ დ ო მ ა ს ა“ მ. სწ. 62,13.
See also: აღჯდომა, აჯდომა,
გამოჯდომა,
გამოჯდომილ-ი,
გარეშე-მჯდომელ-ი,
დაჯდომა,
ზედა-მჯდომელ-ი,
ზემო-ჯდომა,
ზეშთა-ჯდომა,
თანა-მჯდომარე, თანა მჯდომელ-ი,
ინაჴით-მსხდომარე, ინაჴით-მჯდომარე,
ინაჴით-ჯდომა: პირველ ინაჴით ჯდომა:,
მჯდომ-ი,
მჯდომარე,
მჯდომელ-ი, მჯდომ-ი,
ნაჯდომ-ი,
პირველად-საჯდომელ-ი,
პირველად-ჯდომა,
პირველჯდომა,
საჯდომელ-ი, საჯდომ-ი,
შემოჯდომა,
შეჯდომა Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page