( -
D I [

ჴა ჴდ ჴე ჴი ჴმ ჴნ ჴო ჴრ ჴს ჴუ ჴშ ჴჳ
ჴად ჴალ ჴამ ჴარ ჴაჴ

ჴამ-

საჭირო:
 
„მე შენგან მ ი ჴ მ ს ნათელის-ღებაჲ“ მთ. 3,14; „უფალსა უ ჴ მ ს ეგე“ ლ. 19,31; „არა მ ი ჴ მ მე“ I კორ. 12,21; „რავდენთა უ ჴ მ დ ა განკურნებაჲ, განჰკურნებდა“
ლ. 9,11; „ეგეცა მ ი ჴ მ ს საქმესა მბანელობისასა“ ი. მოც. 58,39; „უ ჴ მ ს მას შეწევნაჲ“ Ο, სიბრძ. სოლ. 13,16; „რაჲ ვის უ ჴ მ დ ა, მიემადლებოდა“ შუშ. XI 3;
„არა ჴ ა მ ს მონაგებთა სიმრავლე“ მ. სწ. 7,34.
See also: უჴმს
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9