ძარღვი «გამოსადინელი»:
- „დაჰჴსნდეს ძ ა რ ღ უ ნ ი ჴელთა მკლავთა მათთანი“ О, დაბ. 49,24; „ძ ა რ ღ ჳ რკინისაჲ არს ქედი შენი“ I, ეს. 48,4. „ძ ა რ ღ უ ნ ი
- განრთხმულობისა მათისაგან დაფოლხუდიან“ H—2251, 285r; „განაჴმნეს ძ ა რ ღ უ ნ ი მისნი“ pb.,—„განაჴმნეს გ ა მ ო ს ა დ ი ნ ე ლ ნ ი
- მათნი“ O, ოვსე 13,15. „შე-თუ-ვიკრა მე შჳდითა ძ ა რ ღ ჳ თ ა ნედლითა“ G, მსჯ. 16,7; „კბილნი ერეკებიედ და ძ ა რ ღ უ ნ ი განსთქდებიედ“
- მრთ. S. ბ. კეს.-40-თჳს 119,6; „წამალმან... დასულიბნის ძ ა რ ღ უ ნ ი, რაჲთა განეგოს ტკივილი“ მ. სწ. 62,1; „გუემა ფიცხლად ძ ა რ ღ ჳ თ ა
- ზროხისაჲთა“ მ. ცხ. 177v; „ძ ა რ ღ უ ნ ი დაჰკუეთნეს ტერფსა ცხენთასა“ M, მსჯ.5,22.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page