«დაცემა», «ხეთქნება», «განწონა», რტყმა; კვრა, დასობა, დაკოდვა; მიცემა; კვეთება:
- „მეყსეულად ს ც ა მას ანგელოზმან უფლისამან“ G, —„მუნქუესვე დ ა ს ც ა მას ანგელოზმან უფლისამან“ Շ, საქ. მოც. 12,23; „რაჲსა მ ც ე მ მე?“
- ი. 18,23; „რომელმან ს ც ე ს მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა, სიკუდილით მოკუედინ“ O, გამოსლ. 21,15; „ს ც ა კლდესა მას კუერთხითა მით
- ორგზის“ pb., — „უ ხ ე თ ქ ნ ა კლდესა კუერთხითა ორგზის“ G, რიცხ. 20,11; „ს ც ე მ დ ე ს ნესტუებსა“ M, II ნშტ. 23,13: „ისარნი შენნი
- მ ე ც ნ ე ს მე“ Շ,— „...გ ა ნ მ ე წ ო ნ ნ ე ს მე“ G, ფს. 37,3; „ჰ ც ე მ დ ე ს თავსა მისსა“ მთ.27,30; „უკუეთუ შეეახლო (გუელსა), გ ც ე ს
- შენ“ О, ზირ, 21,2; „რომელსამე ს ც ე ს“ მთ. 21,35; „ი ც ე მ დ ა მკერდსა და იტყოდა“ ლ. 18,13; „ჰ ს ც ა ღაწუსა იესუს“ C,— „ჰ ს ც ა
- ყურიმალსა იესუს“ DE, ი. 18,22; „ს ც ა პირსა მისსა“ პავლე მოც. 50,22; „სცეს ისრითა გუერდსა მისსა“ იზტ. 122,27; „ს ც ა გუერდსა პეტრჱსსა“
- საქ. მოც. 12,7; „თავსა დამართ ს ც ე მ დ ა“ შუშ. II 16; „სცა მას პირსა" საკ. წიგ. 141,4; „გლახაკთა არა ს ც ე მ ს ყოლად“ საკ. წიგ.
- 123,29; „უკუეთუ ს ც ე მშიერსა პური შენი“ მ. სწ. 25,10; „მ ე ც ი თ მე ჭამადი“ C, მთ. 25,35; „მ ე ც მე წყალი“ ი. 4,10; „ე ც ი ნ მას
- განსატევებელი წიგნი“ მთ. 5,31; „ნუ ს ც ე მ ძილსა თუალთა შენთა“ О, იგ. სოლ. 6,4; „ნუ ჰ ს ც ე მ ადგილსა საწყეველად შენდა“ О, ზირ.
- 4,5; „ს ც ე ნ . მას ჭამადი“ C, ლ. 8,55; „აღდგეს მდინარენი, და ქრიოდეს ქარნი და ე ც ნ ე ს სახლსა მას“ C, მთ. 7,27. „მისამცა ცემად არა
- გრცხუენოდა“ ფლკტ. 149,2; „გუელი დადარნებული ზედა ც ე მ ა დ ტერფთა ჰუნეთასა“ იპ. რომ.-კურთხ. ისაკ. და იაკ. 90,6; „უბრძანა უწყალოდ
- ც ე მ ა დ“ ფლკტ. 138,14; „მიიღენ ც ე მ ა ჲ“ მრთ. S, ოქრ.-მარხ. და იონ. 101,30,, „ც ე მ ა მ ა ნ გუელისამან ყვის წყლულებაჲ“ О, ზირ.
- 28,21; „ც ე მ ი თ ა და გუემითა... შეიწრებულნი დიდსა ურვასა შინა ვიყვენით“ ი.-ე. 52,8.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page