ღებილ-ი

1. ჭვარტლი, მური:
    

   „უკუეთუ იყვნენ ცოდვანი თქუენნი ვითარცა ღ ე ბ ი ლ ნ ი, ვითარცა თოვლი განვასპეტაკო“ I, ეს. 1,18.

2. ჭრელად ნაქსოვი, ფერადფერადი ძაფების ნაგრეხი:
    

   „მისცემდ სასყიდელსა შენსა კაცთა სავაჭროდ შენდა სიმრავლისაგან მწირთა შენთაჲსა შტახსი და თითოფერი ღ ე ბ ი ლ ი თარშით“ О, ეზეკ. 27,16.

   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.