უფრო მეტი; უდიდესი, უხუცესი:
- „უ ფ რ ო ჲ ს ნ ი აღვაშენნე“ ლ. 12,18; „კაცთა უ ფ რ ო ჲ ს ი ს ა მიმართ ჰფუციან“ ჰებრ. 6,16; „რომელი უ ფ რ ო ჲ ს არს“ მრთ. A, ანტ. დ. 31; „უ ფ რ ო ჲ ს ი სასყიდელი აქუს“
- მ. ცხ. 268r; „ესე უ ფ რ ო ჲ ს არს და უზეშთაეს ყოველთა სათნოებათა ჩუენთა“ მ. სწ. 32,17; „არა არს ჩუენ თანა უ ფ რ ო ჲ ს ხუთ ჴუეზა პური და ორი თევზი“ ლ. 9,13; „სული
- უ ფ რ ო ჲ ს არს საზრდელისა“ მთ. 6,25; „უ ფ რ ო ე ს ი ევნის, ვიდრეღა ავნიან“ H—2251,193v.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.