ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
უ- უა უბ უგ უდ უე უვ უზ უთ უი უკ ულ უმ უნ უო უპ უჟ ურ უს უტ უუ უფ უქ უღ უყ უშ უჩ უც უძ უწ უჭ უხ უჯ უჰ უჴ
უსა უსე უსი უსმ უსპ უსრ უსუ უსწ უსხ უსჯ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

უსანატრელეს-ი

უფრო სანატრელი:
 
„უ ს ა ნ ა ტ რ ე ლ ე ს იყვნეთ, თუ ჰყოფდეთ ამას« C, ი. 13,17; „უ ს ა ნ ა ტ რ ე ლ ე ს არს“ I კორ. 7,40; „რაჲ უ ს ა ნ ა ტ რ ე ლ ე ს არს ამისსა?“ მ. სწ. 12,23.
See also: სანატრელ-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9