ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მყა მყე მყი მყნ მყო მყრ მყუ მყჳ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

მყოფ-ი

არა-მყოფი, თანა-მყოფი, მარტოდ-მყოფი, მთის-მყოფი, მყოფება, ქმრის ქუეშე მყოფი, შინა-მყოფი.
«დამკჳდრებული», მცხოვრები:
 
„ფუცის მას და რომელი მ ყ ო ფ არნ მას შინა“ C,—„ფუცავს მას და რომელი დ ა მ კ ჳ დ რ ე ბ უ ლ არს მას შინა“ DE, მთ. 23,21; „უმჯობეს არს მეგობარი ახლოს, ვიდრეღა რა ძმაჲ, რომელი შორს მ ყ ო ფ იყოს“ O, იგ. სოლ. 27,10.
See also: ყოფა
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9