
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

მფარველ–ი

დამცველი, მისანდობელი, ზედამდგომელი, მხსნელი:

„ღმერთი თავადი მ ფ ა რ ვ ე ლ ეყოს მას“ M, II შჯ. 33,12; „შენ ხარ მ ფ ა რ ვ ე ლ ი ჩემი“ ფს. 58,12; „მ ფ ა რ ვ ე ლ წყურიელთა“ I, ეს. 25,5;
„მ ფ ა რ ვ ე ლ მათდა არს ჟამსა ჭირისასა“ ფს.36,39; „შემწე და მ ფ ა რ ვ ე ლ არს მათდა“ ფს. 113,19.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.