«ჴსოვა», მოგონება; შეტყობინება:
- „არცა მ ო ი ჴ ს ე ნ ე თ“ DE,—„არა გ ა ჴ ს ო ს“ C, მრ. 8,18; „მ ო ე ჴ ს ე ნ ა პეტრეს“ მრ. 11,21; „სალმობაჲ
- არღარა მ ო ე ჴ ს ე ნ ო ს“ O, იგ. სოლ. 31,7; „მ ო ა ჴ ს ე ნ ე ბ და სწავლი“ O, სიბრძ. სოლ. 12,2; „ზედაჲს-ზედა
- მ ო გ უ ა ჴ ს ე ნ ე ბ დ ე ს სიკუდილსა“ ბალ. 94,36; „რომელმან მ ო გ ა ჴ ს ე ნ ნ ე ს თქუენ გზანი ჩემნი“ I კორ.
- 4,17; „ევედრებოდა მეკრესა, რაჲთა მ ო ა ჴ ს ე ნ ო ს მისთჳს მამასა“ მ. ცხ. 218v. „განღჳძებად თქუენდა
- მ ო ჴ ს ე ნ ე ბ ი თ ა“ II პტრ. 1,13.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page