დაბერებული; «ხუცესი», «უხუცესი»:
- „ელი მ ო ხ უ ც ე ბ უ ლ იყო“ O, I მფ 2,22; მ ო ხ უ ც ე ბ უ ლ იყო ხილვითა და ბრყჳლ თუალითა სიბერისაგან თჳსისა“ O, III მფ.
- 14,4; „აღესრულა იობ მ ო ხ უ ც ე ბ უ ლ ი“ O, იობ 42,17; „ზრახვა ყვეს... მ ო ხ უ ც ე ბ უ ლ თ ა (ხ უ ც ე ს თ ა C) ერისათა“
- DE, მთ. 27,1; „მოიყვანნე მ ო ხ უ ც ე ბ უ ლ თ ა გ ა ნ ნ ი ერისანი და ხ უ ც ე ს თ ა გ ა ნ ნ ი (უ ხ უ ც ე ს თ ა გ ა ნ ნ ი I)
- მღდელთანი“ O,—„მოიყვანენ მ ო ხ უ ც ე ბ უ ლ თ ა გ ა ნ ერისათა და მ ო ხ უ ც ე ბ უ ლ თ ა გ ა ნ მღდელთასა“ pb., იერემ. 19,1.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page