«გამოხევა», გახევა; «მოკუეთა»:
- „მ ო ხ ი ო ს (გ ა მ ო ჰ ხ ი ო ს G) იგი სამოსლისაგან“ pb., ლევიტ. 13,55; „მ ო ხ ი ი ს (კეფი) მეფემან სახეველითა მწიგნობრისაჲთა
- და შთააგდის ცეცხლსა, რომელი იყო კერაკსა ზედა“ O,––„მ ო ჰ კ უ ე თ დ ი ს მათ საჭრელითა მწიგნველისაჲთა და შთააგდებდის
- ცეცხლსა კერაკსა მას ზედა“ pb., იერემ. 36,23.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.