 |
 | |
მო მო- მოა მობ მოგ მოდ მოე მოვ მოზ მოთ მოი მოკ მოლ მომ მონ მოო მოპ მორ მოს მოტ მოუ მოფ მოქ მოღ მოყ მოშ მოჩ მოც მოძ მოწ მოჭ მოხ მოჰ მოჴ
მოხადა
«მოწოდება», «წოდება», ხმობა:
- „მ ო ხ ა დ ე თ ქორწილსა“ C,— „მ ო უ წ ო დ ე თ ქორწილსა“ DE, მთ. 22,9; „მ ო ხ ა დ ე ქმარსა შენსა“ C,—„მ ო უ წ ო დ ე
- ქმარსა შენსა“ DE, ი. 4,16; „წყევად მტერისა ჩემისა მ ო გ ხ ა დ ე (გ ი წ ო დ ე pb.) შენ“ G, რიცხ. 24,10; „ზესკნელსა მას სიძესა
- მ ო ი ხ ა დ ო დ ა“ ოქრ.-გურიტ. 228,13; „რომელთა მ ო ხ ა დ ი ა ნ მოყუასთა მათთა“ მთ. 11.16; „ნუ მ ო ჰ ხ დ ი მოძმეთა
- შენთა მდიდართა“ საკ. წიგ. II 28,20; „განიზრახა... მ ო ხ ა დ ა დ მისა“ საკ. წიგ. II 65,30; „მკურნალთა ოდესმე მარდაგონითა
- მ ო ი ხ ა დ ი ა ნ ძილი“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 68,3; „მ ო ჰ ჴ ა დ ე ნათესავთა და მეგობართა შენთა“ ლიმ. 57,24.
See also: ხადა, ხდა
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |