მოძაგება

1. «კიცხევა», შეზიზღება, შეურაცხყოფა; ძულება:
    

   „ყოველთა, რომელთა მიხილეს მე, მ ო მ ი ძ ა გ ე ს მე“ Շ—ყოველნი, რომელნი მხედვიდეს მე, მ ე კ ი ც ხ ე ვ დ ე ს მე“ G,

   ფს. 21,8; „ფრიად მ ო ვ ი ძ ა გ ე ცხორებაჲ იგი მათი“ O, ზირ. 25,3; „ცოდვაჲ მოვიძულე და მ ო ვ ი ძ ა გ ე“ ფს. 118,163;

   „სიტყუაჲ წმიდაჲ მ ო ი ძ ა გ ე ს“ O, ამოს 5 10.

2. ზიზღი:
    

   „უკუეთუმცა არა მეშინოდა მ ო ძ ა გ ე ბ ი ს ა და მოძულებისა, გამო-მცა-გიცხადენ თქუენ სხუანი საქმენი“ მ. სწ. 262,29.

   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.