ქმნა, მოკეთება, გაკეთება; «მრგულობა»; შემოვლება:
- „მ ო ქ მ ნ ა რაჲ-იგი, უბრძანა მას... იოჰანე“ განს. ი. 199,34; „მოქმნა მას გარემო ზღუდის-ზღუდჱ“ O, IV მფ. 25,1;
- „მ ო ი ქ მ ნ ე ს რჩეულთა ქვათა გაბაოთ“ O,—„და გარემო ე მ რ გ უ ლ ო ს მრგულივ რჩეულთაგან ქვათა კაბათადმი“ pb.
- იერემ. 31,39; „მ ო ქ მ ნ ა იგი ლესვით ოქროჲთა წმიდითა“ M, II ნშტ. 3,5; „მ ოქ მ ნ ი ს ქუეყანაჲ და დასთესის თესლი“
- მ. ცხ. 57v; „მეძავთა, რომელთა მ ო ი ქ მ ნ ი ა ნ პირნი მათნი სატრფიალოდ კაცთა უგუნურთა“ მ. სწ. 133,7.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page