მზრუნველი, მეურვე:
- „ჰყოფ მონაზონსა ყოლადვე მ ო უ რ ნ ე“ მ. ცხ. 20v; „მაქუს მ ო უ რ ნ ე ჩემი და მზრდელი ღმერთი“ მ. ცხ. 172r; „აღგჳდგინნის ღმერთმან მ ო უ რ ნ ე ნ ი და გუზრდიდიან“ ი.–ე.52,25.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.