 |
 | |
მო მო- მოა მობ მოგ მოდ მოე მოვ მოზ მოთ მოი მოკ მოლ მომ მონ მოო მოპ მორ მოს მოტ მოუ მოფ მოქ მოღ მოყ მოშ მოჩ მოც მოძ მოწ მოჭ მოხ მოჰ მოჴ
მორთუმა, მორთმა
მომრთუმელი.
«მოღება», «მოგურა», «მოყვანება», «მიყვანება», მოტანა:
- „მ ო ა რ თ უ ა (მ ო ი ღ ო DE) თავი მისი“ მრ. 6,28; „მ ო უ რ თ უ მ ი დ ე ს (მ ო ჰ გ უ რ ი დ ე ს DE)მას ყრმებსა“
- C, მრ. 10,13; „მ ო-ღა–მ ა რ თ უ თ იგი მე“ C,––„მ ო ი ყ ვ ა ნ ე თ იგი აქა“ DE, მრ. 9,18; „მ ო ა რ თ უ ე ს თავი
- მისი ლანკლითა“ მთ. 14,11; „მ ო ა რ თ უ თ პურისა უფალსა და მთავარსა ამას ტაძრისასა“ი. 2,8; „ყოველივე კეთილი
- მ ო ა რ თ უ ე დ (მ ო ა რ თ უ ა ნ I) მეფესა“ O, I ეზრა 4,5; „მ ო მ ა რ თ ჳ თ მე აქა მახჳლი“ ფლკტ. 145,28;
- „მ ო ა რ თ უ ა ს ძეთა აჰრონისთა“ O, ლევიტ. 2,2; „მ ო ი რ თ ნ ა აღმოსავლეთნი“ A—92,742; „მ ო ა რ თ უ ნ ე ნ იგინი
- მღდელსა“ O,—„მ ი ი ყ ვ ა ნ ნ ე ს იგინი მღდელისა“ G, ლევიტ. 5,7.
See also: რთუმა
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |