 |
 | |
მო მო- მოა მობ მოგ მოდ მოე მოვ მოზ მოთ მოი მოკ მოლ მომ მონ მოო მოპ მორ მოს მოტ მოუ მოფ მოქ მოღ მოყ მოშ მოჩ მოც მოძ მოწ მოჭ მოხ მოჰ მოჴ
მოპოვნებულ-ი
მომპოვნებელი.
პოვნილი, მოგონილი:
- „მ ო პ ო ვ ნ ე ბ უ ლ თ ა ამათ და ღმრთით სწავლულთა გუძულან ეშმაკნი“ ფლკტ. 148,31; „აქუნდამცა მას სიმაღლე ჭეშმარიტი
- და არა მ ო პ ო ვ ნ ე ბ უ ლ ი“ H–2251,301v; „ვაებაჲ მათი… მ ო პ ო ვ ნ ე ბ უ ლ ი ს ა ორგულებისა“ იუდა (თავნი) 2;
- „იყოს სული შენი შენდა მ ო პ ო ვ ნ ე ბ უ ლ, რამეთუ მესევდი მე“ I, იერემ. 39,18.
See also: პოვნება, პოვნება
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |