«კირთი», «ბარაკიელი», «ყრმა», «მრწემი», «ჭაბუკი»; «მსახური», «მენიჯოგე», «მენიჯგორე», «მენიჯოგრე»:
- „არა გმსახურებდეს შენ მსახურებასა მ ო ნ ი ს ა ს ა“ G,—„არა გმონებდეს შენ მონებასა კ ი რ თ ე ბ რ“ pb., გამოსლ, 21,31; „რაჲ
- უბრძანო შენსა მ ო ნ ა ს ა“ M,—„რასა უბრძანებ მ რ წ ე მ სს ა შენსა“ G, ისუ ნ. 5,15; „ნუ დაალტობ ჴელთა შენთა მ ო ნ ა თ ა
- შენთათჳს“ M,—„ ნუ მოჰჴსნი ჴელთა შენთა ყ რ მ ა თ ა გ ა ნ შენთა“ G, ისუ ნ. 10,6; „ვითარცა ამცნო მ ო ნ ა მ ა ნ ღმრთისამან
- მოსე“ M,—„ვითარ სახედ განუჩინა მოსემან, ყ რ მ ა მ ა ნ უფლისამან“ G, ისუ ნ. 11,12; „არა ვარ მე იესუ, არამედ მ ო ნ ა ჲ მისი
- ვარ, არა ვარ მე ქრისტჱ, არამედ მ ს ა ხ უ რ ი ვარ მისი“ თომა მოც. 15,33; „მ ო ნ ა ჲ ხარ, ანუ აზნაური?“ ლონგ. 189,3;
- „ჰრქუა ბოოსმან მ ო ნ ა თ ა მათ მისთა“ M,—„ჰრქუა ბოოსმან ყ რ მ ა ს ა მისსა“ G, რუთ 2,5; „წარვიდეს იგინი და ცოლი იგი მისი
- და მ ო ნ ა ჲ იგი მისი“ M,—„აღდგა კაცი წარსლვად თჳთ და ხარჭი მისი და ჭ ა ბ უ კ ი მისი“ G, მსჯ. 19,9; „იყოს იგი შენდა
- მ ო ნ ა უკუნისამდე“ M,—„იყოს შენდა მ რ წ ე მ უკუნისამდე“ G,•II შჯ. 15,17; „ვითარცა ისმინე მ ო ნ ი ს ა
- (ბ ა რ ა კ ი ე ლ ი ს ა-var.) მის შენისა მოსჱსი“ კ. იერ.-ჯუართა გამოჩ. 241,33; „სცა მ ო ნ ა ს ა მღდელთ-მოძღურისასა“ მთ.
- 26,51; „უკუეთუ მოიგო მონაჲ ებრაელი, ექუს წელ გმონებდეს შენ“ O, გამოსლ. 21,2; „მ ო ნ ა ჲ უფლისა თანა იტანჯებოდა“ O,
- სიბრძ. სოლ. 18,11; „მ ო ნ ა ჲ ნუ არსა ისრაელი, ანუ სტრუკი ნუ არსა იაკობი, რამეთუ სატყუენველ იქმნა“ O, იერემ. 2,14;
- „განიკურნოს მ ო ნ ა ჲ ესე ჩემი“ ლ. 7,7; „რომელმან თავს-იდვას მ ო ნ ა ჲ უგუნური, აგინებს იგი სამართალსა“ O,—„რომელი
- თავს–მდებ იქმნას ყ რ მ ი ს ა უგუნურისა, აგინებს სიმართლესა“ pb., იგ. სოლ. 19,28; „მიწერა... სხუათა მ ო ნ ა თ ა და
- მოდგამთა მათთა“ O, II ეზრა 4,17; „ჰრქუა საულ მ ე ნ ი ჯ ო გ ე ს ა (მ ე ნ ი ჯ ო გ რ ე ს ა D;მ ე ნ ი ჯ გ ო რ ე სა M,
- მ ო ნ ა ს ა I)თჳსსა: იჴადე მახჳლი და მომკალ მე“ O, I მფ. 31,4.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page