ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მო მო- მოა მობ მოგ მოდ მოე მოვ მოზ მოთ მოი მოკ მოლ მომ მონ მოო მოპ მორ მოს მოტ მოუ მოფ მოქ მოღ მოყ მოშ მოჩ მოც მოძ მოწ მოჭ მოხ მოჰ მოჴ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

მოვალე

ვისაც მართებს, «თანამდები»:
 
„კაცმან, რომელი მ ო ვ ა ლ ე იყოს, თავით თჳსით გამოგართუას ნაჴუთევი, გარე“ G,—მოსთხოვო ნაჴუთევი იგი თ ა ნ ა მ დ ე ბ ს ა
მას შენსა და გარე გამოართუას მან ნაჴუთევი იგი“ M, II შჯ. 24,1•10; „მიუტევე ამას მ ო ვ ა ლ ე ს ა შენსა, რომელი თანა-აც შენი“
მ. სწ. 33,30.
See also: ვალ-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9