«თანა-მოგზაური», მგზავრი, მავალი; გამყოლი:
- „მ ო გ ზ ა უ რ თ ა თანა არს“ DE, — თ ა ნ ა-მ ო გ ზ ა უ რ თ ა თანა იყოს“ C, ლ.2,44; „იხილა მ ო გ ზ ა უ რ ი
- კაცი უბანთა ზედა ქალაქისათა“ G, მსჯ.19,17; „მოიწიოს შენ ზედა, ვითარცა ბოროტი მ ო გ ზ ა უ რ ი, სიგლახაკე“ O,
- იგ. სოლ. 6,11; „აჰა ესერა მ ო გ ზ ა უ რ ნ ი ისმაიტელნი ვაჭარნი მოვიდოდეს გალაადით“ O, დაბ. 37,35; „დასთრგუნვენ
- მას მ ო გ ზ ა უ რ ნ ი“ მ. ცხ. 76v; „სადა არს, რომელი მ ო გ ზ ა უ რ ექმნა მრავალთა და დღეს მ ო გ ზ ა უ რ ნ ი
- მისნი იქცეს და იგი საფლავსა შინა ირღუევის?“ მ. სწ. 223,4.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page