 |
 | |
მი მი- მია მიბ მიგ მიდ მიე მივ მიზ მით მიკ მილ მიმ მინ მიპ მირ მის მიტ მიუ მიფ მიქ მიღ მიყ მიშ მიჩ მიც მიძ მიწ მიჭ მიხ მიჯ მიჰ მიჴ
მითუალულ-ი
მისათუალველი, მიმთუალველი.
მისაღები, «სათნო»:
- „მ ი თ უ ა ლ უ ლ ი თქუენი ამსხუერპლეთ“ G —„ს ა თ ნ ო ჲ შესწირეთ თქუენ“ pb., ლევიტ. 19,5; „მ ი თ უ ა ლ უ ლ ა დ
- მისსა. ლხინების ყოფად მისთჳს“ G,–„ს ა თ ნ ო დ მისა და სალხინებელად მისთჳს“ O, ლევიტ. 1,4.
See also: თუალვა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |