მდელო

1. ბალახი, მწვანილი, მოლი; «თივა-ცენებული»; «მწუანე»:
    

   „სთიბო მ დ ე ლ ო ჲ“ O, იგ. სოლ. 27,25; „არა იყოს მ დ ე ლ ო ჲ მას ზედა სიჴმელისაგან“ 1, ეს. 27,11; შეაშთუნეს მ დ ე ლ ო თ ა სრულიად“ pb;––„მოოჴრდეს და თ ი ვ ა–ც ე ნ ე ბ უ ლ

   იქმნეს ყოვლად“ O, იგ. სოლ. 24,31; „ტკებნილსა... არა აღმოვალს მ დ ე ლ ო ჲ“ მ. ცხ• 76v; „დიდებაჲ სოფლისაჲ... ვითარცა მ დ ე ლ ო ჲ დაჭნების“ მ. სწ. 10,17; „სხუაჲ კუალად ძოვდა

   მ დ ე ლ ო ს ა გინა მწუანესა“ საკითხ. წიგნ. II 56,35.

2. საპონი;«განსაწმედელი»:
    

   „შემოვალს... ვითარცა მ დ ე ლ ო ს ა მრცხელთასა“ O, („...მ დ ე ლ ო ჲ. მრცხელთაჲ“ pb.) მალ. 3,2; „უკუეთუ... განიმრავლნე თავისა შენისა მ დ ე ლ ო ნ ი, შეგინებულვე ხარ“ pb., ––„თუ...

   განამრავლნე შენდად გ ა ნ ს ა წ მ ე დ ე ლ ნ ი შეგინებულვე იყო“ O იერემ. 2,22.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.