ლამა

1. ნდომა, წადილი; სურვილ-ი, წაფა:
    

   „ჰ ლ ა მ ო დ ა შესლვასა ოვსეთად“ ქ.ცხ. 215,1.

2. «ელმანა»; «რაჲსა»:
    

   „ელოჲ, ელოჲ ლ ა მ ა საბაქთანი“ (ე ლ მ ა ნ ა საბაქთანი C) რომელ არს გამოთარგმანებით ღმერთო ჩემო, ღმერთო ჩემო, რ ა ჲ ს ა დამაგდებ მე?“ DE, მრ. 15,34.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.