«ტჳირთვა», «მითავსება», «თავს-მდებ ქმნა/ყოფა», მორჩილება, გაგონება, კისრება, მოთმენა, ატანა:
- „თავს-დებით თ ა ვ ს-ი დ ე ვ ი თ ეგე“ MO,- „მტჳრთველთა ი ტ ჳ რ თ ე თ ეგე“ G, რუთ 2,16; „წეს არს შენდა მრავალი ტანჯვაჲ
- თ ა ვ ს-დ ე ბ ა დ“ფლკტ. 152,16; „მე თ ა ვ ს-ვ ი დ ე ბ თქუენსა“ I, - მ ი გ ი თ ა ვ ს ე ბ თქუენ“ G, ეს. 46,4; „არა ინებეს
- თ ა ვ ს-დ ე ბ ა დ სწავლისა“ I, იერემ. 5,3; „მან თ ა ვ ს-ი დ ვ ა სიტყუაჲ იგი ძუძეულისა მიმართ“ რიფს. 172,16;
- „თ ა ვ ს-ი დ ე ბ დ ი თ ურთიერთას“ კოლ. 3,13; „ვერ თ ა ვ ს-ი დ ვ ამტერმან“ მრთ. A, ანტ.დ. 23r; „რომელმან თ ა ვ ს-ი დ ვ ა ს
- მონაჲ უგუნური, აგინებს იგი სამართალსა“ О, - „რომელი თ ა ვ ს-მ დ ე ბ ი ქ მ ნ ა სყრმისა უგუნურისა, აგინებს სიმართლესა“ pb.,
- იგ.სოლ.19,28; „უკუეთუ თ ა ვ ს-ი დ ვ ა მეგობარი შენი, მისცე ჴელი შენი მტერსა შენსა“ M, - „უკუეთუ თ ა ვ ს-მ დ ე ბ ი ქ მ ნ ე
- მეგობრისა წილ შენისა, მიეც ჴელი შენი მტერსა“ pb., იგ. სოლ. 6,1; „რომელთა თ ა ვ-უ დ ე ბ ი ე ს შენი ეგე უგუნურებაჲ“
- ვარ. 811.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page