სადგომი, «სახლი», დაბა, საცხოვრებელი, მონასტერი; «საყოფელი», «ბუნაგი»:
- „მოვიდეს მისა ვ ა ნ ა დ მრავალნი“ საქ. მოც. 28,23; ისწრაფა ვ ა ნ ა დ თჳსა“ პავლე თებ. 322; „უკუეთუ განუტევნე... ვ ა ნ ა დ თჳსა“
- პავლე თებ.322; „უკუეთუ განუტევნე... ვ ა ნ ა დ მათა“ DE, — წარ-თუ-უტევნე იგინი... ს ა ხ ი დ თჳსა“ C, მრ.8,3; „შემოედით ვანად
- ჩემდა და მუნ დაადგერით“ საქ. მოც. 16,15; „ქალაქები და ვ ა ნ ე ბ ი მათი“ M, ისუ ნ. 13,23; „სადა არს ვ ა ნ ი იგი ჩემი“ C, —
- „სადა არს ს ა ყ ო ფ ე ლ ი ჩემი“ DE, მრ. 14,14; „წინამძღურად ვ ა ნ ი ს ა მის მღდელი ვინმე დაადგინა“ ოსკ. 18,9; „ვ ა ნ ი დაუც
- სტაქჳს ბრმისასა“ H—341,220; „იშენეთ თქუენ ქალაქები ვ ა ნ ი ს ა თქუენისათჳს“ pb.,— „უშენენით თქუენ თქუენდად ქალაქნი ბუნაგსა
- თქუენსა“ G, რიცხ. 32,24.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page