ფთა, ფთა-ი

1. გურ., იმერ., აჭარ.

   მთა, აგარაკი, სააგარაკე ადგილი (ა. ღლ.; დიალექტ., 667); მთა (დიალექტ., 673).

2. აჭარ.

   ფრთა, ცალი (დიალექტ., 660).

3. ქიზიყ.

   ცულის საპირე გაკეთებამდე (ს. მენთეშ.).

4. ქიზიყ.

   ჯარის (ჯარა) მორგვზე ჯვარედინად აფარებული ფიცრები (ს. მენთეშ.).

5. ქიზიყ.

   კეხის ბრტყელი ნაწილი, ცხენს რომ გვერდებზე ედება (ს. მენთეშ.).

6. ქიზიყ.

   ბორბლის ფირფიტა, რომელსაც წყალი სცემს და ბორბალს ატრიალებს (ს. მენთეშ.).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.