 |
 | |
აგუნაის გადაძახება
ს. ჟღენტი, გურული კილო, ტფილისი 1936. აგუნა
იცოდნენ კალანდა საღამოს. ათ-თხუთმეტ-ოცი კაცი მოიყრის თავს, გობზე დააწყობდნენ ღორის თავს,ხაჭაპურს, ღვინოს,შეიტანდნენ მარანში და დადგამდნენ საწნახელთან. ერთი მოლექსე, რომელსაც ბავშვი ჰყავდა მოკიდებული ზურგზე, ურაკუნებდა საწნახელზე ღორის თავს (დანარჩენებიც ურაკუნებდნენ, რაც მოხვდებოდათ ხელში: ცულის ყუას და სხ.)
- გადაიძახებდა:
- “აგუნა, აგუნა,გადმეიარე,
- ბახვი,ასკანა გადმეიტანე!
- ჩვენს მამულში ყურძენიო,
- სხვის მამულში ფურცელიო.
- ჩვენს ქალებს ყაჭი და აბრეშუმი
- (ჩერიე და კვირისთავი),
- სხვის ქალებს ძაღლი და ვირისთავი...“ და სხვ.
- მოლექსე რომ დაამთავრებდა დანარჩენები ერთხმად დასძახებდნენ: “აგუნააა, უუუ!“ დასცემდნენ ყიჟინას და შემდეგ მოსთლიდნენ ღორის თავს,სჭამდნენ ხაჭაპურს და დალევდნენ თითო - ორ-ორ ჭიქა ღვინოს. ეს ჯგუფი ყველა მეზობელს ჩამოივლიდა
See also: აგუნაი
Source: შარაშიძე გიორგი. გურული ლექსიკონი: პუბლიკაციები გურიის სულიერი და მატერიალური კულტურის ისტორიიდან: [PDF ტექსტი] / გამომცემელი და რედაქტორი ილია თავბერიძე; გარეკანის დიზაინი ირაკლი თოიძე; ტექნიკური რედაქტორი მაკა ცომაია. - თბ.: გურიის სიძველეთა კვლევის ცენტრი, 2014 წელი. - 86 გვ. - ISSN 15-12-4010; ISBN 978-9941-0-6675-7
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |