უცხო ენაზე კომუნიკაცია

ეფუძნება ფიქრების, გრძნობების და ფაქტების გაგების, გამოხატვისა და ინტერპრეტირების უნარს, როგორც ზეპირი, ასევე წერილობითი ფორმით (მოსმენა, ლაპარაკი, კითხვა და წერა) საზოგადოებრივ კონტექსტში შესაბამისი მასშტაბით – სამსახური, სახლი, გართობა, განათლება და წვრთნა – პიროვნების მოთხოვნილებებისა და სურვილებიდან გამომდინარე. უცხო ენაზე კომუნიკაცია ასევე მოითხოვს ისეთი უნარების ქონას, როგორიცაა შუამავლობა და კულტურათშორისი გაგება. უნარიანობის ხარისხი იმერყევებს ოთხ განზომილებას შორის, სხვადასხვა ენების და ინდივიდების მემკვიდრეობის, გარემოს და საჭიროების/ინტერესების გათვალისწინებით.