ჰუსერლი ედმუნდ (1859-1938)

ფენომენოლოგიის მთავარი წარმომადგენელი, ბრენტანოს მოწაფე იყო. ჰუსერლმა ძირეული ცვლილებები შეიტანა ფენომენოლოგიაში, რის გამოც ჩვეულებრივ ფენომენოლოგიური მეთოდის ფუძემდებლად ითვლება. მის ნაშრომთაგან აღსანიშნავია: „ლოგიკური გამოკვლევები“ (1901 წ.); „იდეები წმინდა ფენომენოლოგიისა და ფენომენოლოგიური ფილოსოფიისათვის“ (1913 წ.); „დეკარტისეული მედიტაციები“ (1931 წ.).