მოჟმიარება

ასევე, ალბათ გადატნით, „მოუჟმიარებელს“ მოურჯულებელ, გამოუსწორებელ ადამიანზეც იტყვიან. „მოჟმიარება“-ს ძირი, „ჟამ“-ი უნდა იყოს და დროზე, ჟამეულად („და ესე ირემნი წარვიდიან ველსა და ვითარ ჟამი მოვიდის, შინა მოვიდიან, წველის, ვითარ მწყემსნი მოვიდოდეს ჟამეულად, ხოლო ერთა ოდენ ჟამსა მიიწვნიეს უჟამოდ, დამფრთხალნი („ქართ. ცხოვ.“ ს. ყაუხჩიშვილის რედ., გვ. 214) საქმის მოგვარებას უნდა ნიშნავდეს (შდრ. „განმარტ. ლექსიკონის“ მოჟამიერებული: დროზე მომზადებული, გუთანი, ფარცხი“).

ამავე მნიშვნელობით ხევსურულ დიალექტში არის „მოჟამკრება“ (ს. ქეთელ.).

ქართლურ-თვალადურ მეტყველებაში ძირი „ჟამ“-ი შეკუმშული სახით (ჟმ) არის წარმოდგენილი, მსგავსად უ-ჟმ-ურისა.