როცა გამოცდილი დიასახლისი გამოუცდელს ცომის გასაღვივებელ ხაშს ათხოვებს, ასე დაარიგებს: „სახაშე ქილა გულზე მიიკარ, ცამ არ დაგინახოსო“. თვალადელების ახსნით ხაში სიბნელეში უნდა იყოს, რომ ჰაერმა და მზემ არ დასცადოს და საფუარის თვისება არ დაუკარგოს... არა მარტო პურის ხაში, „ცამ თონეში ჩასაკრავად ამოგუნდავებული ცომიც არ უნდა დაინახოს“. ორმოზე ამოგუნდავებულ ცომს ტილოს აფარებენ და ისე მიაქვთ სათონეში.
Source: შატბერაშვილი, გიორგი. თხზულებანი: 4 ტომად. - თბ.: საბჭ. საქართველო, 1970. - 20 სმ. ტ. 4: წერილები; თვალადური ქართულის ჭაშნიკი. - 1975. - 438 გვ.
to main page 
top of page