ეწოდების ღმერთსა არა ხოლო ამისთჳს, რომელ მარტივ და შეუზავებელ არს ბოროტთაგან ბუნებაჲ მისი, არამედ ამისთჳსცა, რამეთუ ყოველსავე მართლიად და სიწრფოებით განაგებს, ესე-იგი არს, რამეთუ არცა ცოდვილთა მოიძაგებს, მოიქცენ თუ ცოდვისაგან, არამედ განუხუამს მათ ბჭეთა სინანულისათა; და კუალად მართალთა, შემსგავსებულად საზომთა თითოეულისა სიმართლისათა, განუყოფს შეწევნათა მადლისათა, და უფროჲსღა მართლმსაჯულებასა თჳსსა განჰზავებს წყალობითა და კაცთმოყუარებითა თჳსითა; ხოლო სიწრფოება სიტყუათა უფლისათა არს სიმართლე განჩინებათა და მშჯავრთა მისთაჲ“ (ძვ. ქართული ენის კათედრის შრ. 11, შესავალი ფსალმუნთა თარგმანებისა, გამსც. მოამზადა მზ. შანიძემ. თბ., 1968.)
Source: რუხაძე, გრიგოლ საღმრთისმეტყველო ლექსიკონი-ცნობარი / გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე. - მე-2 გამოცემა. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2013 (გამ-ბა "მერიდიანის" სტ.). - 340 გვ. ; 20 სმ.. - ბიბლიოგრ.: გვ. 331-338. - ISBN 978-9941-9196-8-8
to main page 
top of page