სახარებებში ეს გამოთქმა აზრს მაცხოვრის ღმრთეებრიობაზე არ გამორიცხავს. თუმცა მას სინოპტიკოსებთან შედარებით იოვანე მახარებელი გაცილებით იშვიათად იყენებს. შემდგომ კი ძველ საეკლესიო ღმრთისმეტყველებაში სახელწოდებები „ძე კაცისა“ და „ძე ღმრთისა“ უბრალოდ ქრისტეს ბუნებათა აღნიშვნას ემსახურებოდა: ძე კაცისა, ანუ ძე ქალწულ მარიამისა და ძე ღმრთისა, ანუ ძე მამა ღმერთისა.
Source: რუხაძე, გრიგოლ საღმრთისმეტყველო ლექსიკონი-ცნობარი / გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე. - მე-2 გამოცემა. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2013 (გამ-ბა "მერიდიანის" სტ.). - 340 გვ. ; 20 სმ.. - ბიბლიოგრ.: გვ. 331-338. - ISBN 978-9941-9196-8-8
to main page 
top of page