საბელიანიზმის ერესიარქი. მისი მწვალებლობა დაგმეს ალექსანდრიის (261 წ.) და რომის (262 წ.) საეკლესიო კრებებზე. საბელიანოზთა მიხედვით, სამების წევრები (მამა, ძე და სულიწმიდა) სახელებია ერთი პირისა (Υιόιϛ-Πατήρ) ისინი ერთდროულად კი არ არსებობენ, არამედ მხოლოდ ერთი ღმრთეების გამოვლინებებს წარმოადგენენ: მამა ზოგჯერ მოქმედებს როგორც ძე, ზოგჯერ როგორც სულიწმიდა და იწოდება ხან ძედ, ხან სულიწმიდად, და – პირიქით. აქედან გამომდინარე, ვნება და ჯვარცმა მამასაც მიეწერება. ასეთივე ბრალი ედებათ მონოფიზიტებსაც, რომლებმაც სამებისადმი მიმართულ „სამწმიდაარსობას“ დაუმატეს „რომელიც ჩვენთვის ჯვარს ეცვი“, რომლითაც მათ მამა-ღმერთიც ვნებულად და ჯვარცმულად გამოაცხადეს (არსენი საფარელი, განყოფისათჳს ქართველთა და სომეხთა, ტექსტი კრიტიკულად დაადგინა, გამოკვლევა და კომენტარები დაურთო ზაზა ალექსიძემ, თბ., 1980.)
Source: რუხაძე, გრიგოლ საღმრთისმეტყველო ლექსიკონი-ცნობარი / გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე. - მე-2 გამოცემა. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2013 (გამ-ბა "მერიდიანის" სტ.). - 340 გვ. ; 20 სმ.. - ბიბლიოგრ.: გვ. 331-338. - ISBN 978-9941-9196-8-8
to main page 
top of page