ხატალუა (ხატალუას)

1. სახელი ხატალანს ზმნისა

   ღრუტუნი

   .
    

   მუჭო ხვანჯი უხატალუანს ჸორსინი, თენა ხოლო თეში იქცუუ

   როგორც კერატი უღრუტუნებს დედალ ღორს, ისიც ისე იქცევა.

   კეში უხატალუანს ჸორ ღეს

   კერატი უღრუტუნებს დედალ ღორს.

2. ძლივ-ძლივ არსებობა, გაჭირვებით ყოფნა, უკანასკნელ წუთებში ყოფნა.
    

   შური კისერს გიოხატალუ, ამარ-ამარი გეშალუ

   სული კისერზე აქვს მობჯენილი, აგერ-აგერ ამოძვრება

3. რისამე (მაგ., უღლის...) თავისუფლად ტრიალი.
    

   ჩხოუს უღუ გახატალუ

   ძროხას უღელი თავისუფლად აქვს (ტრიალებს).

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.