ხამ-ი (ხამს)

1. ლაზ. ხამი დანა (ნ. მარი).
   დანა.
    

   თე ბოშის ხამი ქოთხუუ

   ამ ბიჭს დანა სთხოვა. ი. ყიფშ., გვ. 24

   ხამი ქიმეჩჷ ძალამო კვათირი

   დანა მისცა ძლიერ მჭრელი.: ი. ყიფშ., გვ. 54

   ხამი უღუ, დიდი ხამი ჯამპიში ოცხონტალი

   დანა აქვს, დიდი დანა თუთის (ხის) გასასხლავად (გადასაბელად).: მ. ხუბ., გვ.

   113

   ე ხამქჷ თე ბოშეშიქ იჸუუ

   ეს დანა ამ ბიჭისა იქნა.: ი. ყიფშ., გვ. 24

   See also: ხამუ (ხამუს), ხამლე, ხამლენ-ი (ხამლეს, ხამლენს)
2. ხამი; გამოუცდელი; რისამე უცოდინარი.
    

   ხამი კოჩი წყუშათ ვემიაგუ

   გამოუცდელი (ხამი) კაცი ჭასაც ვერ მიაგნებს: თ. სახოკ., გვ. 269

3. ხამი,ბამბის შეუღებავი ქსოვილი, შინ დართული (მსხვილი) ძაფისაგან. იხ. ხამიელი, ხამიეი.
   See also: ხამიელ-ი, ხამიე-ი (ხამიელ/რს)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.