ჯანჯალ-ი (ჯანჯალ/რს)

1. გვიანი და გლახა სვლა (პ.ჭარ.), ჩანჩალი, ჯანჯალი
2. საბა: ჯანჯალი ცხენის ავი სლვა
   წინდაუხედავად ყველაფრის თქმა, ლაყბობა.
    

   ჯანჯალანს (ჯანჯალუუ

   ილაყბა

   უჯანჯალუუ

   ულაყბია

   ნოჯანჯალუე(ნ) ლაყბობდა

   თურმე) გრდუვ. საშ. - მოქმ. ლაყბობს; ფეხს ითრევს, ჩანჩალებს, ჯანჯლობს.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.