 |
 | |
ჭვილ-ი, ჭვირ-ი (ჭვილ/რს)
მიმღ. ვნებ. წარს. ჭუნს ზმნისა
დამწვარი, შემწვარი. // გადატ. ძუნწი
.- დაჩხირიშ ჭვილი დო დუღაში ჭვილი ჟირხოლო ჭვილი რენია
- ცეცხლით დაწვარი და მდუღრით დამწვარი ორივე დამწვარიაო. : თ. სახოკ., გვ. 245
- ჭარა ჭვილი ჩქიმი დუსჷ
- ბედ დამწვარ ჩემს თავს. : ი. ყიფშ., გვ. 139
- ქვარა ჭვირი აფუ შქირენით
- მუცელი ეწვის (დამწვარი აქვს) შიმშილით. : ი. ყიფშ., გვ. 175
- გაგმაანწყუუ ჭვილეფი
- გამოაწყო შემწვრები. მ.ხუბ., გვ. 238
- ჩქიმი ცოდაში ჭვილი
- საცოდავი (ჩემი ცოდვით დამწვარი)
- თე ჩქიმი ცოდაში ჭვილც გვალო ქეკობძირაფუქ
- ამ ჩემი ცოდვით დამწვარს მთლად შევძულვებივარ. : კ. სამუშ., ქხპს, გვ. 142
- ჭვილი დღაში ერჩქინელი
- უბედური, საცოდავი (დამწვარი დღის გაჩენილი).
- ჭვილი კოჩი
- დამწვარი კაცი. // გადატ. ძუნწი.
- ნაბეტანი ჭვილი კოჩი რე
- ნამეტანი ძუნწი კაცია.
- სი ჭვილი! შე
- საწყალო, საცოდავო! (შე დამწვარო!).
- სი ჭვილი, სო რდი აიშახ?
- შე საცოდავო, სად იყავი აქამდე?
See also: ჭვირ-ი (ჭვირს)
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |