ჭვიაფ-ი (ჭვიაფის)

1. სახელი ჭვიანს ზმნისა

   ბრწყინვა, ბრჭყვინვა

   .
    

   უჩა სერი იტყობუ დო დღაში მურცუ, მოჭვიანც

   შავი ღამე იმალება და დღე მოდის, გამოჭვივის.

   ოქროცალო ჭვიანს

   ოქროსავით ჭვივის.

2. წიწილის წივილი.
    

   ჭვიანს/ც (ჭვიჲუ

   იბრწყინა

   უჭვიჲუუ

   უბრწყინავს

   ნოჭვიჲუე(ნ)

   ბრწყინავდა თურმე) გრდუვ. ჭვივის, ბრწყინავს; წივის.

   მაჭვი{ლ}არი

   მიმღ. მოქმ. მბრწყინავი.

   ოჭვი{ლ}არი

   მიმღ. ვნებ. მყ. საბრწყინი.

   ნაჭვი{ლ}ა

   მიმღ. ვნებ. წარს. ნაბრწყინი.

   ნაჭვი{ლ}უერი

   მიმღ. ვნებ. წარს. ბრწყინვის საფასური.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.