ჭვალა (ჭვალას)

1. მჭვალი, ჭვალი.
    

   უსაშველო ჩაურცხელი ქემუმოგუ გურსჷ ჭვალა

   უსაშველოდ მოუშორებელი მომარტყა გულში მჭუალი (ჭვალი).: ი. ყიფშ., გვ. 109

   See also: ჭვალ-ი (ჭვალ/რს)
2. წველა (საზომი), ძროხის ერთი მოწველით მიღებული ყველი,ყველის კვერი (ერთი ნაწველისაგან).
    

   აკა ჭვალა ჸვალი ქომუჩი

   ერთი წველა ყველი მომეცი.

3. ლაზ. ჭვალ: ონჭვალუ წველა (ნ. მარი). შდრ. ძვ. ქართ. წველი რძის ნაწარმი (ქეგლ).
   წველა.
    

   ჩხოუს ბრელი ჭვალა ქემეჩი

   ძროხას ბევრი წველა (რომ იწველოს) მიეცი (ს. მაკალ., გვ. 330).

   ჭვალა ვა უღუნი, ის სამგარიო ვა უტჷბუნია

   წველა ვისაც არ აქვს (ძროხა არ ეწველება), სალოცავი არ სწყალობსო (არ უთბებაო).: ი. ყიფშ., გვ. 182; ხალხ. სიბრ. 1, გვ. 175

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.