წვია (წვიას)

1. სახელი წვიანს ზმნისა

   წივილი

   .
    

   ბჟადალჷშე ჸურუმ ტყას წომი წკონდას ქოწვიანცჷ

   დასავლეთისკენ (მზის დასავლისკენ) უღრან ტყეში ჭოტი წმინდად წივის.

   წვიანს (იყენ. წვიუუ

   იწივლა

   უწვიუუ

   უწივლია

   ნოწვიუე(ნ) წი{ვ}ოდა თურმე)

   გრდუვ. საშ.- მოქმ. წივის.

   See also: წვეულება (წვეულებას), წიაფ-ი (წიაფის)
2. See also: წვიება (წვიებას)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.