სახელი აწაწუუ(ნ) ზმნისაშეხება, ხლება (ხელისა); წაწება, მიკარება.
- მეხი კირდემს ონდღულუანს, კონკა დიხას აწაწუნი
- მეხი კლდეებს ადნობს, კენწერო მიწას ეხლება (ეხება). ხე ოკო ვემკუწაწუე — ხელი
- არ უნდა შეახო (მიაკარო). : ქხს, 1, გვ. 161
- კალამ ინუწაწუენი, მელანი ვარე მაჭარალი
- კალამი რომ ჩავაწო, მელანი არაა დამწერი. : ქხს, 1, გვ. 117
- უწაწუანს (უწაწუუ
- შეეხო
- უწაწუაფუ
- შეხებია
- ნოწაწუაფუე(ნ)
- ეხებოდა თურმე) გრდმ. სასხვ. ქც. აწაწუუ(ნ) ზმნისა -
- ეხება, ეკარება.
- აწაწუუ(ნ) (დააწაწუ
- შეეხო, მიეკარა
- დოწაწაფერე(ნ)//დოწაწე{რე}
- შეხებია, მიჰკარებია) გრდუვ. ვნებ. ეხება, ეკარება
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.
to main page 
top of page