წამება (წამებას)

1. სახელი აწამენს, ეწამებუ(ნ) ზმნათა

   წამება

   .
    

   ირფელ სიგლახეს წამენს

   ყოველ სიგლახეს სწამებს.

   2

2. მოწმეობა.
    

   კოჩანა ვაგაფუ დინაფილი-და, ოკო ქეწამე

   კაცობა თუ არ გაქვს დაკარგული, უნდა ემოწმო.

   ჩქიმი შურქ სი გეწამუ

   ჩემი სული შენ გემოწმა.: ი. ყიფშ., გვ. 108

   წამენს (დაწამუ

   დასწამა

   დუუწამებუ

   დაუწამებია

   დონოწამებუე(ნ)

   დასწამებდა თურმე) გრდმ. სწამებს.

   ეწამებუ(ნ) (ეწამუ

   ემოწმა

   წამებუუ

   დამოწმებია) გრდუვ. ვნებ. ემოწმება; ეწამება.

   იწამებუუ(ნ) (იწამუ

   იწამა

   წამებე{ლე}(ნ)

   წამებულა) გრდუვ. ვნებ. იწამება. იწამენე(ნ) (იწამენუ შესაძლებელი გახდა წამება) გრდუვ. შესაძლ. ვნებ. წამენს

   ზმნისა - შეიძლება წამება; რწმენა.

   აწამენე(ნ) (აწამენუ

   შეძლო {და}ეწამებინა

   ნოწამებუე(ნ) შესძლებია {და}ეწამებინა) გრდუვ. შესაძლ. ვნებ. აწამენს ზმნისა - შეუძლია დასწამოს; აწამოს; ირწმუნოს.

   ოწამებაფუანს (ოწამებაფუუ

   აწამებინა

   უწამებაფუაფუ

   უწამებინებია

   ნოწამებაფუაფუე(ნ)

   აწამებინებდა თურმე) კაუზ. წამენს ზმნისა - ამოწმებინებს, აწამებინებს.

   მოწამე

   მიმღ. აწმყ. მოწმე.

   მაწამებელი

   მიმღ. მოქმ. მწამებელი.

   ოწამებელი

   მიმღ. ვნებ. მყ. {და}საწამებელი; სარწმუნო.

   წამებული

   მიმღ. ვნებ. წარს. {და}წამებული; წამებული.

   ნაწამები

   მიმღ. ვნებ. წარს. ნაწამები; ნარწმუნები.

   ნაწამებუერი

   მიმღ. ვნებ. წარს. წამების, რწმენის საფასური

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.