ძვაძვაფ-ი (ძვაძვაფის)

1. ძუნძული; ნძრევა, რყევა, რხევა; ძუნძულით სირბილი.
    

   ქჷდიიჭყჷ ცხენქჷ ძვაძვაფი

   დაიწყო ცხენმა ძუნძული (ზევით-ქვევით რყევით სირბილი).: ი. ყიფშ., გვ. 97

   See also: ძვაძუა (ძვაძუას)
2. რაიმე დიდი მოცულობის საგნის დაგდება, დავარდნა.
    

   პაღური ქიმიოგჷ, ჯალამო ტყას ქჷმთააძვაძუუ

   პანღური (ქე) გაარტყა, ხიანად ტყეში შეაგდო. მ. ხუბ., გვ. 294

   სქანიჯგუა მოშაირე სოდგა გინომიძვაძუაფუ

   შენისთანა მოშაირე სადაც გინდა (სადღაც), იქით გადამიგდია.

   აძვაძუუ(ნ) (დააძვაძუ

   დაეცა მაგრად

   დოძვაძვაფე{ლე}(ნ)

   დაცემულა) გრდუვ. ვნებ. ვარდება, ეცემა (მაგრად).

   ოძვაძუანს (დააძვაძუუ

   დააგდო დიდი რამე

   დუუძვაძუაფუ

   დაუგდია

   დონოძვაძვაფუე(ნ)

   დააგდებდა თურმე) გრდმ. აგდებს დიდ რასმე.

   იძვაძვე(ნ)//იძვაძვინე(ნ) (იძვაძვინუ

   შესაძლებელი გახდა {გადა}გდება, ძუნძულით სირბილი; ) გრდუვ. შესაძლ. ვნებ. ოძვაძუანს ზმნისა — შეიძლება

   {გადა}გდება.

   აძვაძვე(ნ)//აძვაძვინე(ნ) (აძვაძვინუ

   შეძლო {გადა}ეგდო, ძუნძულით ერბინა;

   ნოძვაძვ{აფ}უე(ნ) შესძლებია

   {გადა}ეგდო, ძუნძულით ერბინა) გრდუვ. შესაძლ. ვნებ. ოძვაძუანს ზმნისა — შეუძლია {გადა}აგდოს, ძუნძულით ირბინოს.

   მაძვაძვაფალი

   მიმღ. მოქმ. {გადა}მგდები დიდი რისამე; ძუნძულით ცხენის წამყვანი.

   ოძვაძვაფალი

   მიმღ. ვნებ. მყ. {გადა}საგდები; საძუნძულებელი.

   დოძვაძვაფილი

   მიმღ. ვნებ. წარს. დაგდებული, დაცემული დიდი რამე (ვინმე).

   {დო}ნაძვაძვეფი

   მიმღ. ვნებ. წარს. დანაგდები, დანაცემი (დიდი რამე).

   {დო}ნაძვაძვაფუერი

   მიმღ. ვნებ. წარს. {და}ცემის (დიდი რამის) ან დახეთქების საფასური.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.